Δημοψηφτύστε τους - Εκλογές ΤΩΡΑ!

Δάκρυα...

Επειδή πολύς λόγος έγινε και πολύ μελάνι χύθηκε για τους ευσυγκίνητους ταγούς του αστικού κράτους,
που με αφορμή την έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης στις παρελάσεις «δάκρυσαν», όπως μετέδωσαν τα κανάλια, από τη στεναχώρια τους

*

(σ.σ.: Ετσι συμβαίνει με το αστικό κατεστημένο: Οταν ο λαός διαδηλώνει την οργή του, αυτοί «στεναχωριούνται» και «δακρύζουν»)
και επειδή αυτό ακριβώς το ...δημόσιο «δάκρυ» τους χρησιμοποιήθηκε από τους σεσημασμένους των ΜΜΕ για να κατακριθούν οι λαϊκές εκδηλώσεις,

*

εμείς θα επιμείνουμε στα λόγια του Μπρεχτ:
«Τ' αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας»!

*

Και τέτοια, αληθινά, είναι τα δάκρυα του μεροκαματιάρη. Του πένητα συνταξιούχου. Του άνεργου.

Παιδονόμοι

Οι παιδονόμοι βγήκαν στο σεργιάνι.
Ως άλλοι χωροφύλακες της τάξης και του νόμου (σ.σ.: εκείνου του «ωραίου» νόμου περί «τεντιμποϊσμού») κατακρίνουν γονείς, δασκάλους, σπίτια και σχολεία και κυρίως τα παιδιά που «εγκλημάτησαν».

*

Το έγκλημα των παιδιών (όπως και των γονέων και των δασκάλων που «βγάζουν τέτοια παιδιά»)
ήτο ειδεχθές:
Αντί να αποτίσουν φόρο τιμής στους επισήμους στις παρελάσεις, άλλα παιδιά απέστρεψαν το βλέμμα τους και άλλα τους «μούντζωσαν».

*

Πράξη ήκιστα καθωσπρέπει. Χωρίς «τακτ». Χωρίς το απαιτούμενο «σέβας» προς το κράτος των επισήμων.
Πράξη η οποία τάραξε τους παιδονόμους. Διότι, όπως μας εξήγησαν, ήταν «αποκρουστική»...

*

Βέβαια, οι κύριοι αυτοί - οι παιδονόμοι - ποτέ δεν έγραψαν ή δε μίλησαν για το γεγονός ότι αυτά τα παιδιά ανήκουν ήδη στις ηλικίες όπου το ένα στα δύο έχουν μάθει (και το έχουν μάθει πριν μάθουν οτιδήποτε άλλο στη ζωή τους) τι σημαίνει ανεργία.
Τα στοιχεία του δικού τους κράτους - του κράτους των επισήμων - λένε ότι στις ηλικίες από 15 μέχρι 24 ετών η ανεργία έχει εκτιναχτεί πάνω από το 42%.

*

Οτι τα υπόλοιπα παιδιά, όσα έχουν ήδη βιώσει τη γαλέρα στα εργασιακά κάτεργα, δουλεύουν για 200 και 300 ευρώ το μήνα.
Οσα, δηλαδή, χαλάνε μόνο για τα πούρα της βδομάδας οι καπιταλιστές του κράτους των επισήμων.

*

Οτι τα άλλα παιδιά, όσα δεν έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν το σχολείο ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους,
βιώνουν το «μάθε παιδί μου γράμματα» μέσα από... φωτοτυπίες.

*

Και, βέβαια, μιλάμε για εκείνα τα παιδιά που τα όνειρά τους πρέπει - σύμφωνα με τους παιδονόμους - να χωρέσουν στον εξής πρωθυπουργικό στόχο:
«Ενας εργαζόμενος ανά οικογένεια»!

***

Αυτά τα παιδιά, μαζί με τους γονείς τους, μαζί με τα αδέρφια και τους φίλους τους, δεν έχουν να απολογηθούν τίποτα στους παιδονόμους.

*

Κι αν έχουν ένα χρέος δεν είναι απέναντι στο κράτος των επισήμων, δηλαδή στο κράτος των μονοπωλίων και των πολιτικών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας.

*

Αν έχουν ένα χρέος είναι απέναντι στον εαυτό τους και είναι τούτο:
Η οργή τους να μην ξεστρατίσει.
Να μην την αφήσουν να αξιοποιηθεί από διάφορους «φίλους» και χαθεί.
Να μην επιτρέψουν να «χυθεί» και εξατμιστεί ανάμεσα από τα ανοιχτά δάχτυλα του προτεταμένου χεριού.

*

Και αυτό γίνεται με έναν και μόνο τρόπο:
Αν το χέρι σηκωθεί,
τα δάχτυλα ενωθούν,
κλείσουν δυνατά και αποφασιστικά
και - μαζί με μια λαοθάλασσα από χέρια - σχηματίσουν τη «γροθιά» του αγώνα.

Ασύλληπτα πράγματα!

Λειτουργούν ως «χαλκείο».
Χρησιμοποιούν την τακτική της λάσπης σε καθημερινή βάση.
Συκοφαντούν, διαστρέφουν την αλήθεια, ελεεινολογούν.
Πριν εξοντώσουν τον αντίπαλο οικονομικά, κοινωνικά, επαγγελματικά, πολιτικά, φροντίζουν πρώτα - σε συνεργασία με τα τσιράκια τους στα ΜΜΕ - να τον διαβάλουν ηθικά.
Η ξετσιπωσιά και η ρυπαρότητα των μεθόδων τους δεν έχουν προηγούμενο.

*

Ο κυβερνητικός μηχανισμός
- ο ίδιος μηχανισμός που κλείνει τα δημόσια νοσοκομεία και κονιορτοποιεί ό,τι είχε απομείνει από τη δημόσια Υγεία -
την περασμένη βδομάδα εξαπέλυσε μια αήθη επίθεση κατά του καρδιοχειρουργικού τμήματος του νοσοκομείου Παίδων.
Κυβερνητικός στόχος, όπως καταγγέλλεται, είναι να υπηρετηθούν τα συμφέροντα των ιδιωτών και σε αυτόν τον τομέα.
Για να φέρει σε πέρας το έργο της, η κυβέρνηση έφτασε στο σημείο, χωρίς να προσκομίσει ούτε μισή απόδειξη, να διαπομπεύσει το ένα και μοναδικό δημόσιο τμήμα στον παιδο-καρδιοχειρουργικό τομέα.
Στο πλαίσιο της τακτικής «νάρκωσης» της κοινής γνώμης, είδαμε τους κυβερνητικούς ταγούς, όλο «ενδιαφέρον» για τα παιδάκια που χρήζουν χειρουργικής επέμβασης, να παριστάνουν τους «θυμωμένους» και να ισχυρίζονται
- χωρίς να προσκομίζουν ούτε μισό στοιχείο για μια τέτοια ασύλληπτη κατηγορία -
ότι τα παιδιά που χρήζουν επέμβασης δεν χειρουργούνται και ότι κρατούνται δήθεν «ναρκωμένα»!...

*

Στην πραγματικότητα τι έκαναν:
Πήραν ένα συμβάν, το αποσύνδεσαν απολύτως με όσα συνέβησαν πριν και όσα συνέβησαν μετά, το διαστρέβλωσαν, το παρουσίασαν σαν «γενικευμένο κανόνα» (!), και πάνω στην πλαστογραφία που σκηνοθέτησαν, αντί να απολογούνται οι ίδιοι που έχουν αφήσει τα νοσοκομεία χωρίς γιατρούς, βγήκαν στην τηλεόραση για να πουλήσουν «δράκους»!

*

Μέχρι εκεί κατάντησαν:
Να κατασκευάζουν παραμύθια. Να «παίζουν» επικοινωνιακά, χρησιμοποιώντας ως ομήρους ακόμα και μικρά παιδιά που έχουν ανάγκη ιατρικής φροντίδας. Να λένε τα πιο αηδιαστικά, τα πιο γκαιμπελικά, τα πιο αλήτικα ψεύδη, μόνο και μόνο για να κάνουν τη «δουλειά» τους.

*

Εφτασαν στο σημείο όπου πράγματι μετέτρεψαν τη συκοφαντία σε γκαιμπελισμό.
Εχουν διαβάσει, φαίνεται, το σχετικό «εγχειρίδιο».
Ιδού πότε η συκοφαντία και το ψέμα «ανυψώνονται» σε γκαιμπελισμό:

*

«...Το μέγεθος της ψευτιάς είναι ένας παράγοντας για να γίνει πιστευτή. Με την πρωτόγονη αφέλεια των μαζών, ένα μεγάλο ψέμα είναι πιο αποτελεσματικό από ένα μικρό (...). Δεν θα συμβεί ποτέ η μεγάλη μάζα να υποπτευθεί ένα τόσο μεγάλο ψέμα, και η μάζα θα σταθεί τέλεια ανίκανη να πιστέψει πως θα μπορούσε να είχε κανείς τη σατανική ξετσιπωσιά να διαστρέψει την αλήθεια σε τέτοια έκταση».
(Αδόλφος Χίτλερ, «Ο Αγών μου», εκδόσεις «Ζαρβάνου», τ. Α΄, σελ. 55).

*

Ναι! Αυτό κάνουν οι «σοσιαλιστές» μας:
Λένε τα πιο τερατώδη, τα πιο μεγάλα ψεύδη με τη μεγαλύτερη ευκολία!
Ναι! Εκεί επενδύουν οι «αντιεξουσιαστές» μας:
Στην «ικανότητά τους» να διαστρέφουν την αλήθεια σε τέτοια έκταση με τη μεγαλύτερη ξετσιπωσιά!

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ